بررسی معماری ساختمان های کره شمالی و ارتباط آنها با سیاست

اطلاعات کمی راجب زندگی روزمره مردم کره شمالی به بیرون درز می کند. در چنین کشوری که زیر پرده ضخیم راز و عدم اطمینان پنهان شده، معماری ساختمان های کره شمالی می تواند اطلاعات بسیارجالبی در مورد رژیم حاکم بر این کشور به ما بدهد. اکثر مردم دنیا کشور کره شمالی را بخاطر تنش ها و آزمایشات هسته ای می شناسند. کشوری که نیروی نظامی در آن حرف اول را می زند و قوانین سفت و سختی بر آن حاکم است. کره شمالی شاید تنها منطقه روی کره زمین باشد که کاملا از دنیای بیرون جداست.

عصر مدرن ساخت و ساز شهری در کره شمالی در سال 1950 شروع شد، زمانی که ارتش کشور از مرزها عبور کرد و با کمک شوروی سابق، درصدد اشغال کره جنوبی و تشکیل یک کره واحد برآمد. اما بعداز اینکه جنگ تمام شد، پایتخت کره شمالی، پیونگ یانگ، به شهری مخروبه و ویران تبدیل شده بود. برای درمان و فراموشی این زخم بزرگ، تمام شهر به طور کامل کوبیده شد تا شهری جدید با ایدئولوژی جدید ساخته شود. الگو ساخت و سازها به طور عمده از شهرسازی شوروی کپی شده بود و بخاطر همین به جای توجه به کیفیت و اصول معماری تجربی، کمیت و بودجه های مالی در مرکز توجه قرار گرفت. خیابان های مستقیم به بلوار ها و میدان های بزرگی ختم می شدند که اطرافشان ساختمان هایی رنگارنگ با ظاهری کاملا یکسان قرار داشتند. خصوصیت اصلی ساختمان های کره شمالی نیز همین است، شباهت بی حدوحصر به یکدیگر، طوریکه احساس می کنید دارید به یک شهر ساخته شده با لگو یا ماکت نگاه می کنید.

طبق سخنان رهبر قبلی کره شمالی، کیم جونگ ایل، طرح انباشت شهرهای بزرگ کره شمالی با ساختمان های یکسان یک اصل مشخص دارد و همیشه این اصل باید رعایت شود. او می گوید: “هدف از یکسان سازی ساختمان های کره شمالی، در مرکز توجه قرار دادن مجسمه های بزرگ رهبرمان در مراکز شهر است. طوریکه این مجسمه ها، نقش اصلی در شکل دادن معماری شهر را ایفا کنند”. دقیقا مانند مدلی که شوروی سابق اطراف مجسمه های لنین و استالین ایجاد میکرد تا نشان دهنده تاثیر متعالی آنها در ساختارهای جامعه باشد.

آشنایی با بهترین شهرهای آمریکا از لحاظ معماری و طراحی

بنابر گفته های توریست های معدودی که از کره شمالی بازدید کرده اند، شهر پیونگ یانگ بعنوان ویترین اصلی ساختمان های کره شمالی، بجای اینکه نماد عظمت و ثروت کشور باشد، نشان دهنده خودکامگی و استبداد رهبران این کشور است. اما یک چیز کره شمالی و شهر پیونگ یانگ را از باقی شهرها و کشورهای توتالیتر جدا می کند و آن این است که این کشور هنوز تحت تاثیر مستقیم همان ایدئولوژی 70 سال پیش است. پیونگ یانگ شهری است که به طور کامل از فشارهای اقتصادی و اجتماعی جهان جدا است و راه خود را می رود. جالب اینجاست که هنوز هم این شهر در حال تکامل است و بخصوص در چندسال گذشته این تکامل سرعت بیشتری هم پیدا کرده است.

در سال 2014 یک اتفاق قابل توجه در این کشور ایزوله شده رخ داد که اخبارش علی رغم میل باطنی رژیم، در سرتاسر دنیا پخش شد. خبری که شک و تردید در مورد ساختمان های کره شمالی را بیش از پیش کرد. ریزش یک ساختمان 24 طبقه در پیونگ یانگ به طور کامل و کشته شدن چند صد نفر از ساکنین آن، اتفاقی عجیب و غیر منتظره ولی واقعی بود. درست یک هفته بعد از ریزش ساختمان، معاون وزیر راه و شهرسازی کشور اعدام شد. در اتفاقی دیگر معمار و طراح فرودگاه بین المللی پیونگ یانگ، بخاطر اینکه نتوانست دلیل قابل توجهی برای استفاده از زیبایی معماری مدرن و ترکیب آن با هویت ملی کره شمالی در پارلمان ارائه دهد، تبعید شد.

آشنایی با برترین بناهای باستانی ایران از لحاظ معماری

تاثیر سیاست بر ساختمان های کره شمالی نه تنها در طراحی آنها، بلکه در نرخ سرعت ساخت و ساز هم آشکار است. جالب است بدانید کارگران ساختمان ساز در کره شمالی به نام “سربازان سازنده” شناخته می شوند و در محل ساخت بنا، پرچمی نصب می کنند که این جمله روی آن نوشته شده: “ما در حال ساختمان سازی با سرعت پیونگ یانگ هستیم”. به این معنی که با سرعتی زیاد کار می کنیم تا هر چه زودتر پروژه تمام شود. این سرعت عمل در ساخت و ساز حتی طبق استانداردهای جهانی هم سریع شناخته می شود. اخیرا یک مکان تفریحی-تجاری پیست اسکی، هتلی بسیار بزرگ و همینطور یک دولفیناریوم بزرگ که محلی برای نمایش دلفین های تعلیم داده شده از کشور چین است، فقط در عرض 10 ماه ساخته شدند. آب مورد نیاز این دولفیناریوم توسط لوله های فشار قوی به طول 100 کیلومتر، از آب دریای چین تامین می شود. همه اینها فقط در عرض 10 ماه طراحی و ساخته شدند.

اما شاید با نگاه به عکس های این مطلب معماری کره شمالی را در نوع خود بی نقص بدانید، تا حدودی درست است، کره شمالی در چند سال اخیر از لحاظ معماری و زیبایی شناختی پیشرفت قابل توجهی کرده است، خصوصا از زمان روی کار آمدن رهبر جدید کیم جونگ ایل. ولی این موضوع در مورد بیشتر ساختمان ها صادق نیست. گاهی اوقات برخی ساختمان های کره شمالی بیش از حد تحمل اقتصاد این کشور توسعه داده می شوند. هتل ریوگیونگ یا همان ساختمان هرمی شکل عظیم که بنوعی نماد کره شمالی هم شناخته می شود از همین نمونه است. ساخت این هتل در سال 1987 شروع شد اما تا سال 2008 فقط اسکلت بتنی آن تکمیل شد. پس از آن یک شرکت مصری، طراحی نمای ساختمان را بعهده گرفت و تمام اسکلت بتنی ساختمان را با پنل های شیشه ای و کمپوزیت پوشاند. این ساختمان قرار بود بیش از 7000 اتاق، رستوران گردان و هتل داشته باشد اما در کمال تعجب پس از گذشت 30 سال، همچنان خالی از سکنه بوده و هیچکس حق ورود داخل آنرا ندارد. در حقیقت این منطقه جزء مناطق ورود ممنوع شهر پیونگ یانگ است.

معماری طبیعت گرا در سازه های بی نظیر ویلایی و آپارتمانی

همانطور که مشاهده کردید، دلیل این ساخت و سازها و ظاهر خاص ساختمان های کره شمالی، کاملا متاثر از گرایشات سیاسی رژیم است. هم اکنون نیز با رنگ آمیزی ساختمان های شهر به دستور کیم دوم، سعی می شود پیونگ یانگ را بعنوان یک شهر آرمانی به مردم دنیا نشان دهند و از طرفی با ساختمان های بتنی عظیم، قدرت و کنترل خود را بروی مردم جامعه اش به رخ بکشد. تمام این ساختمان ها مانند نقابی هستند تا به تصورات خیالی رژیم، رنگی حقیقی ببخشند.