تفاوت بین تخته گچ با صفحات گچی

23 بهمن 1399
معرفی سایت
0 نظر
روناک محمدی

وقتی به آمریکای قبل از جنگ فکر می کنیم، اهمیت یک چیز را در می یابیم؛ صفحات گچی که در صنعت خانه سازی با انقلابی رو به رو شدند. اگر فکر می کنیم این امر بخاطر تخته گچ صورت گرفت، باید بگویم بله درست است. تخته گچ و صفحات گچی یکی هستند.

اگر می‌خواهید از یک متخصص کمک بگیرید می‌تونید در قدم اول می‌توانید برآورد قیمت گچکاری را در شهر خودتان داشته باشید. مثلا اگر به دنبال یک کناف کار در تهران باشید می‌توانید درخواست کناف ساختمان ثبت کنید و پس از زمانی کوتاه پیشنهاد متخصصان فعال در بازار را مشاهده کنید. از آنجایی که این متخصصین در بازار صاحب امتیاز و سابقه و کارنامه هستند با در نظر گرفتن همین موارد و نظرات مشتریان قبلی ایشان، می‌توانید انتخابی آگاهانه تر را تجربه کنید.

صفحه گچی چیست؟

صفحه گچی نام عمومی مصالحی ترکیبی از سنگ گچ و کاغذ است. امروزه سطح می تواند از جنس های مختلفی باشد، اما در اصل همان صفحه گچی است.

برای ساخت این صفحه، گچ استخراج شده و خرد می شود و سپس به پودر تبدیل می شود و تحت فرآیندی به نام اکسیده شدن قرار می گیرد، این امر 75 درصد آب ترکیب شیمیایی را بیرون می راند. هنگامی که به صورت صفحه کاغذی فشرده شد، به صفحه ای بادوام تبدیل شده و آماده رنگ آمیزی است.

سنگ گچ از زمان های قدیم مورد استفاده قرار می گرفته است، اما صفحه گچی از تخته ای خاص مشتق شده که در سال 1800 وجود داشت. در سال 1893، در جشنواره شیکاگو از همان نوع صفحه گچی دارای فیبر استفاده شد. در طول دو دهه این محصولات تا سال 1916 به صورت عمده تولید می شدند و آماده ساخت و ساز بودند. که با چیزی که در 97 درصد خانه های امروزی وجود دارد، فرق چندانی ندارد.

تخته دیواری با نام های متفاوت

صفحه گچی، جیپراک، گچبرگ، تخته گچ، تخته دیواری و دیوار کاذب می توانند موضوع دیوار را بی دلیل غیرضروری کنند، چرا که تمام آن ها یک چیز هستند. این ها تنها نام های مختلفی هستند که در نواحی مختلف آمریکا با آن شناخته می شوند. مثلا به کلمه “اوبرجین” که یک کلمه انگلیسی است دقت کنید، به نظر خیلی زیبا و خاص است اما نام “بادمجان” می باشد.

گچبرگ و جیبراک نام های تجاری هستند. صفحه گچی به مواد معدنی که از آن ساخته شده می پردازد و گچ به فرآیند اشاره دارد که گچ به مواد ساختمانی تبدیل می شود. دیوار کاذب به فرآیند خشک شدن و آماده شدن آن اشاره دارد.

قبل از تخته گچ: گچ و توفال

تا جنگ جهانی دوم، گچ و توفال در ایجاد سطوح دیواری رایج بودند و توفالی معمولا نازک و صاف چوبی (یا گاهی سنگی و فلزی) عمود بر فواصل دیوار با داربست و سه لایه پوشش گچ بودند که به صورت دستی ترکیب می شدند. کاری پر زحمت و وقت گیر بود اما در نتیجه سطحی مقاوم در برابر آتش ساخته می شد که تمیزکاری و مراقبت از آن ساده بود. تخته گچ قدیمی زیبا نیز بود و به صورت استادانه ای ساخته می شد.

صاحبان خانه هایی که در فکر نوسازی هستند، ممکن است بخواهید تخته گچ خود را از بین برده و از سقف های کاذب مدرن استفاده کنید، اما حوزه داخلی کشور توصیه می کند این کار انجام نشود. چرا؟ حتی محصولات مدرن نیز نمی توانند دوام و قدرت گچ و توفال را داشته باشند. این نوع دیوار حتی عایق صدای بهتری نیز است.

ترمیم گچ و توفال هزینه زیادی در بر دارد اما به قدرت و دوام آن توجه کنید. برخی صاحبان خانه ها بر این باورند که ایجاد سوراخ اولیه برای آویزان کردن قاب عکس و دیگر وسیله ها کار سختی است، اما برخلاف دیوار کاذب مدرن، می توانید دیوارتان را تعمیر کنید تا سال های بیشتری را دوام داشته باشد. این کار با محیط زیست سازگار بوده و به حفظ رکورد معماری آینده کمک می کند.

چگونه تخته گچ در صنعت خانه سازی انقلابی ایجاد کرد؟

قبل از آن که دیوار کاذب یا تخته گچ به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد، نصب گچ و توفال فرآیندی زمان بر بود. توفال به نصب شدن نیاز داشت و سپس سه لایه گچ باید روی آن کشیده می شد. گچ به صورت پودری به فروش می رسید و باید ترکیب می شد که گام بعدی فرایندی پیچیده است. اگر پایان کار کامل نبود، به سنباده شدن نیز نیاز داشت و تنها پس از تکمیل سنباده، رنگ آمیزی به انجام می رسید.

تصور کنید استفاده از سقف کاذب برای برای سازندگان تا چه حد جالب بود. چند میخ به داربست می زدند، مقداری گچ روی درز و شکاف ها اعمال می کردند و اتاق در عرض یک روز یا کمتر تکمیل می شد. پس از رونق کوچک، شکوفایی ساختمانی شروع شد که در این هنگام سقف کاذب هم زمان کمتری صرف می کرد و هم به مهم ترین عامل ساخت و ساز آمریکا تبدیل شد که کلید اقتصاد محسوب می شد.

در طول جنگ جهانی دوم، صفحه گچی محبوب شد، چرا که ارتش آمریکا به لطف عایق آتش بودنش، آن را بهترین محصول ساخت و ساز نامید. تا سال 1945، ارتش نزدیک به 2.5 فوت مربع از این محصول را استفاده کرد. طی 10 سال، تقریبا 50 درصد خانه های جدید با تخته گچی ساخته شدند.

تنوع صفحه گچی

در حالی که صفحه گچی انتخاب محبوب همگان است، سازندگان امروز می توانند نوع X را انتخاب کنند که با اضافه کردن فیبر به داخل هسته گچ، عایق بودن آن در برابر آتش افزایش یافته است. این محصول به طور کلی با ضخامت 8/5 اینچی ساخته می شود. این محصول برای ساختمان هایی است که به وسیله های ضد حریق نیاز دارند اما می توان آن را در تمام ساختارها استفاده کرد، که البته هزینه بالایی نیز دارد.

دیوار کاذب عایق صدا گزینه دیگری است. این محصول نیز از سنگ گچ ساخته شده اما لایه های متناوبی دارد که شامل پلیمر و چسب هستند. این محصول ارزان نیست و هزینه آن چهار برابر دیوار کاذب معمولی است و می تواند عایق صدای بسیار خوبی باشد که صداها را از خود عبور نمی دهد. دیوار کاذب عایق صدا برای یک دفترخانگی یا استودیوی ضبط مناسب است.

در حالی که تخته گچ باید آماده و رنگ آمیزی شود، گزینه از قبل تزئین شده ای نیز وجود دارد که روکش تزئینی وینیلی دارند. آن ها با رنگ وینیلی خود برای فضاهایی که دکور ساده ای دارند و افراد زیادی در آن رفت و آمد دارند بسیار مناسب اند، مکان هایی مانند؛ کلاس درس، اداره و خرده فروشی.

راهنمای ابعاد صفحه گچی

تخته گچی شامل صفحات 4 فوتی می باشد. طول آن از 8- 10، 12- 14 در تغییر است. کاغذ رایج ترین پشتیبان است اما در صورت نیاز پشتیبان فویل آلومینیومی نیز به صورت بخار وجود دارد. لبه ها حالت اریب، گرد، باریک، مربعی و حتی کام و زبانه ای دارند.

انتخاب ضخامت های متفاوت به این صورت است:

صفحه 4/1 اینچی مقرون به صرفه بوده و به عنوان پایه وسیله های چند لایه مورد استفاده قرار می گیرد. برای مثال بهبود عایق صدا یا به عنوان پوششی جدید برای دیوارها و سقف های موجود.

صفحه 16/5 اینچی برای خانه های ساخته شده مانند تریلر یا خانه های از پیش ساخته شده مناسب است.

صفحه 8/3 اینچی معمولا به روش دو لایه با قالب بندی چوب مورد استفاده قرار می گیرند که این لایه پوشش جدید سازه تعمیر یا تغییر مدل داده شده می باشد.

صفحه 2/1 اینچی معمولا یک تخته تک لایه ای از دیوار یا سقف است که برای خانه های مسکونی مورد استفاده قرار می گیرد، یا به عنوان عایق قوی آتش و صدا به صورت دو لایه ای استفاده می شود.